Before...

Allereerst, een ontzettend gelukkig nieuwjaar!
 2012, eindelijk is het dan zo ver. Waar het afgelopen jaar niet zo heel erg veel voor mij in petto had, wordt dit míjn jaar. Na lang twijfelen heb ik dan ook besloten dat ik mijn ' before the world ends' lijstje met jullie ga delen. Want als we de voorspelling van de maya's moeten geloven, vergaat de wereld eind december. Geen fijne gedachte ( ondanks andere onderzoeken die een andere datum noemen), maar wél een reden om des te meer met de dag te blijven leven en te genieten van ieder klein dingetje dat er gebeurd. Zelf heb ik nogal de neiging om in het negatieve te blijven hangen, en daarbij de leuke dingen voor het gemak te vergeten. Vandaar dat ik een afstreep lijst heb gemaakt, cliché, ik weet het. Máár, ik hoop dat dit mij gaat helpen om alles uit het mogelijk laatste jaar te houden. Sowieso gaat mijn blog een andere insteek krijgen, maar daarover later meer.

Before December 2012:
-  Hét perfecte paar schoenen vinden
-  Mijn eerste tattoo nemen
-  Een super/geweldig zandkasteel bouwen ( welke níét in elkaar stort)
-  Matchende lingerie en pyjama's aanschaffen
-  In de sneeuw dansen
-  Gossipgirl boeken én dvd marathon houden
-  Een les 'missen' om een smoothie te gaan halen
-  Op een random bus stappen, zonder kaart/map
-  Een collectie lipsmackers aanleggen
-  Italiaans leren

Dit is dus het begin van mijn lijstje, maar natuurlijk zal deze de komende dagen nog verder uitgewerkt worden. Laten we zeggen dat ik zondag het definitieve lijstje online zet, en tot die tijd kun je bij het tapblad Before kijken, daar zal ik tijdelijke updates plaatsen. Ik hoop dat ik al deze dingen voor december gedaan krijg, maar aangezien ik nog 12 maanden heb, moet dat geen probleem worden. In principe..

Heading to London

'Cause I love my London, from the highest tower down to the water' werd er door Almost Amy al gezongen (klik). En hoewel Londen ( en Engeland) nog niet op mijn ' Been there, done that' lijstje staan, kan ik deze er binnenkort wél aan toevoegen. Heel binnenkort zelfs!  Om precies te zijn, zit ik over vier dagen in Londen. Queens Hotel voor mij, please! Eindelijk krijg ik dan dat leuke Britse accent te horen, kan ik de échte Fish and Chips eten en krijg ik de kans om de Guards aan het lachen te krijgen. 



Vooral voor dat laatste heb ik al vele manieren bedacht, van het prikken in de zij a.k.a poken, tot het trekken van gekke gezichten. Natuurlijk weet ik dat de kans dat ik ze aan het lachen krijg, heel erg klein is. Maar toch, het is een van die typische dingen die je daar als toerist doet. En aangezien mijn bezoek aan deze stad een flash bezoek is, volgen zulke dingen elkaar op. Heerlijk, er zijn weinig reisjes die ik leuker vind als stedentrippen. En er is geen fijner moment dan doodop - van alle indrukken- in je joggie en sloffen op de bank neer ploffen. Voldaan en totaal gelukkig, met een grote glimlach op je gezicht. 





Londen by night, kan ik niet vandaag al gaan?


Aangezien ik nog 4 dagen heb, wordt het tijd dat ik mijn tas in ga pakken. Mijn school heeft voor deze buitenland reis namelijk een slaapbus geregeld, en dus mag iedereen - maar-  een tas/trolley meenemen. In mijn geval wordt dit dus een tas. De tweede heb ik een dag later alweer nodig: niet erg praktisch om die mee te nemen. Hier ben ik dus al uit, en inmiddels beland bij het volgende probleem. Inpakken. *zucht* Natuurlijk heb ik een 'dit moet je meenemen' lijst gekregen, maar daar ga ik me niet aanhouden. 


Wat moet een mens met dingen als een regenpak, paraplu, reserve sokken, een dik vest en gemakkelijke schoenen in een fashionable stad als Londen? Juist, die dingen blijven dus gezellig thuis. Ze maken plaats voor een schitterende lippengloss, een glamoureus zonnebril, panty's en een hippe nietzowarme jas. Want in een straat waar de hippe kippen vrij rondlopen, wil ik natuurlijk niet voor de rest onderdoen. 


Ga ik spijt krijgen dat ik de handige dingen thuis heb gelaten? Absoluut. Zou ik willen dat ik ze tóch had meegenomen? Zeker. Maar op het moment dat ik op Oxford Street rond flaneer, met mijn armen vol tasjes van de grote warenhuizen, dan maak ik me niet druk over mijn knellende schoenen, be-kippenvelde armen en mijn minstens 10 x afgewaaide hoedje. Sterker nog, ze zullen ervoor zorgen dat ik de ultieme Londen-ervaring heb. 


In een land als Nederland zul je namelijk niet zo snel opvallende outfits voorbij zien lopen. Natuurlijk wel tijdens mode-shows, maar tijdens het winkelen op een zaterdagmiddag? Nee, ze zijn op een hand te tellen. Met heel mijn hart hoop ik dan ook dat ik deze dingen inderdaad in Londen ga vinden, dat mijn bronnen kloppen. Mijn camera gaat in ieder geval mee, mét reserve batterijen en hip tasje. Vooruit dan: hij krijgt ook een 'regenjasje'. Hij wel. 


Mijn kamer is op het moment één grote stapel afgekeurde outfits. Alle kasten zijn helemaal omgegooid, meerdere keren. Ik ben er nog niet uit wát ik mee ga nemen, en hoeveel. Zondag moet ik dit echter besloten hebben, dus dan zul je de inhoud van mijn reistas voorbij zien komen. Goed, ik ga maar eens verder met selecteren: de plicht roept ;)

Een tijdje geleden heb ik een bericht gepost over de veranderingen die de site zou ondergaan. Inderdaad: een nieuwe lay-out, een ander logo, nieuwe pagina's. Paint My Life  Blond veranderd steeds meer in de site die ik voor ogen had, toen ik jullie inlichtte over de veranderingen. En bij veranderingen hoort natuurlijk... 


Een nieuwe naam! Inderdaad, PMLB paste niet meer bij mij. Ik was volwassener geworden, maar mijn site was blijven steken op een kinderlijker level. Vandaar dat ik er voor gekozen heb mijn site onder een nieuwe naam uit te brengen. Vanaf nu ben ik dus te vinden onder Sugarandshoes.blogspot.com 


Geïnspireerd op mijn schoenenverslaving, optimisme én de dagelijkse 12 centimeter extra ( Life is a little higher on a high heel shoe) heb ik dus voor de naam Sugar and Shoes gekozen. Meer weten over de site en de nieuwe instelling? Dan ga je naar de pagina ' Over de site'

Enne, de veranderingen zijn nog niet klaar. Ik heb nog véél meer ideeën in mijn hoofd, maar die zijn voor later ;)

UNDER CONSTRUCTIONS!

Zoals je hebt gemerkt heb ik - bijna- een half jaar lang geen berichten meer gepost. Dat kan twee redenen hebben, of ik was zó zwaar geblesseerd dat ik zélfs mijn vingertoppen niet meer kon bewegen. Of de drive was weg. Nou ben ik wel wat onhandig aangelegd,  maar - gelukkig- was ik niet van head to toe in gips gestoken. Het was namelijk de tweede optie, mijn - omgikwileenberichtpostenenwelnu- drive was weg. Waarom? Dat zal ik jullie nu uitleggen.

Ik heb zacht uitgedrukt een hekel aan de '13 in een dozijn' mentaliteit, die ik in ons landje vaak terug vind. Natuurlijk is het makkelijker om te doen wat een ander doet. Dat begrijp ik, echt. En het kan ook eng/spannend zijn om eens iets anders te doen. Je valt op. Je bent niet zoals de rest, en dus ben je 'raar' of 'apart'. In het meest gunstige geval ben je 'bijzonder' of 'uniek'. Zelf ben ik absoluut geen kudde iemand. Zoals gezongen wordt in jij bent zo:  "is zwart de mode draag jij wit". Dát is typisch mij.

Natuurlijk loop -zelfs- ik er niet zo exentriek bij als ik af en toe zou willen, dat past inderdaad niet in onze nuchtere cultuur. Echter heb ik wel mijn eigen mark, mijn kenmerken. Die heb ik natuurlijk ook in mijn stukjes verwerkt, maar ik raakte het kwijt. Ik las op een gegeven moment zoveel andere stukken, andere manieren van schrijven. Andere onderwerpen en ga zo maar door. Mijn eigen blogger-indentiteit - zal ik het maar even noemen- was weg. Vandaar dat ik een time-out heb genomen, waar ik inderdaad niks over heb gezegd.

I'm sorry guys, maar nu ben ik terug. Voorgoed. Er gaan wat kleine dingen veranderen deze week. De lay-out, het logo. Natuurlijk zal alles - nu wél- 100% mij zijn, dus ik ben benieuwd wat iedereen ervan gaat vinden. Nu ga ik toch écht slapen, wil ik morgen fit genoeg zijn om mijn - volle- agenda af te werken. Enne, morgen. Rond een uur of drie...