Heading to London

'Cause I love my London, from the highest tower down to the water' werd er door Almost Amy al gezongen (klik). En hoewel Londen ( en Engeland) nog niet op mijn ' Been there, done that' lijstje staan, kan ik deze er binnenkort wél aan toevoegen. Heel binnenkort zelfs!  Om precies te zijn, zit ik over vier dagen in Londen. Queens Hotel voor mij, please! Eindelijk krijg ik dan dat leuke Britse accent te horen, kan ik de échte Fish and Chips eten en krijg ik de kans om de Guards aan het lachen te krijgen. 



Vooral voor dat laatste heb ik al vele manieren bedacht, van het prikken in de zij a.k.a poken, tot het trekken van gekke gezichten. Natuurlijk weet ik dat de kans dat ik ze aan het lachen krijg, heel erg klein is. Maar toch, het is een van die typische dingen die je daar als toerist doet. En aangezien mijn bezoek aan deze stad een flash bezoek is, volgen zulke dingen elkaar op. Heerlijk, er zijn weinig reisjes die ik leuker vind als stedentrippen. En er is geen fijner moment dan doodop - van alle indrukken- in je joggie en sloffen op de bank neer ploffen. Voldaan en totaal gelukkig, met een grote glimlach op je gezicht. 





Londen by night, kan ik niet vandaag al gaan?


Aangezien ik nog 4 dagen heb, wordt het tijd dat ik mijn tas in ga pakken. Mijn school heeft voor deze buitenland reis namelijk een slaapbus geregeld, en dus mag iedereen - maar-  een tas/trolley meenemen. In mijn geval wordt dit dus een tas. De tweede heb ik een dag later alweer nodig: niet erg praktisch om die mee te nemen. Hier ben ik dus al uit, en inmiddels beland bij het volgende probleem. Inpakken. *zucht* Natuurlijk heb ik een 'dit moet je meenemen' lijst gekregen, maar daar ga ik me niet aanhouden. 


Wat moet een mens met dingen als een regenpak, paraplu, reserve sokken, een dik vest en gemakkelijke schoenen in een fashionable stad als Londen? Juist, die dingen blijven dus gezellig thuis. Ze maken plaats voor een schitterende lippengloss, een glamoureus zonnebril, panty's en een hippe nietzowarme jas. Want in een straat waar de hippe kippen vrij rondlopen, wil ik natuurlijk niet voor de rest onderdoen. 


Ga ik spijt krijgen dat ik de handige dingen thuis heb gelaten? Absoluut. Zou ik willen dat ik ze tóch had meegenomen? Zeker. Maar op het moment dat ik op Oxford Street rond flaneer, met mijn armen vol tasjes van de grote warenhuizen, dan maak ik me niet druk over mijn knellende schoenen, be-kippenvelde armen en mijn minstens 10 x afgewaaide hoedje. Sterker nog, ze zullen ervoor zorgen dat ik de ultieme Londen-ervaring heb. 


In een land als Nederland zul je namelijk niet zo snel opvallende outfits voorbij zien lopen. Natuurlijk wel tijdens mode-shows, maar tijdens het winkelen op een zaterdagmiddag? Nee, ze zijn op een hand te tellen. Met heel mijn hart hoop ik dan ook dat ik deze dingen inderdaad in Londen ga vinden, dat mijn bronnen kloppen. Mijn camera gaat in ieder geval mee, mét reserve batterijen en hip tasje. Vooruit dan: hij krijgt ook een 'regenjasje'. Hij wel. 


Mijn kamer is op het moment één grote stapel afgekeurde outfits. Alle kasten zijn helemaal omgegooid, meerdere keren. Ik ben er nog niet uit wát ik mee ga nemen, en hoeveel. Zondag moet ik dit echter besloten hebben, dus dan zul je de inhoud van mijn reistas voorbij zien komen. Goed, ik ga maar eens verder met selecteren: de plicht roept ;)