vrijdag 11 februari 2011

Verhaal, proloog deel 3.

Meestal blijft hij op de achtergrond sluimeren, overal aanwezig en alles beïnvloedend. Waarschijnlijk komt dit sluimeren en aanwezig zijn door het feit dat ik nog zo veel om hem geef, en ergens diep van binnen nog van hem hou…

Hoewel ik allang tot deze conclusie was gekomen, ergens onbewust, is het een schok om het ook te denken. Want ik hou echt nog van hem, en waarschijnlijk ben ik nooit gestopt met van hem te houden. Eigenlijk was het ook niet raar dat ik nog van hem hou, iedereen die hij ooit heeft ontmoet houd van hem. Want als je zoveel charisma hebt als Blake dan betover je iedereen, dan pak je iedereen in en zijn alle mensen dol op je. Natuurlijk zijn er wel een paar uitzonderingen, maar die mensen kennen hem dan waarschijnlijk niet goed genoeg om van hem te kunnen houden. Ik wilde dat ik zo veel charisma had als hem, dan zou ik ook bij iedereen geliefd zijn. Geliefd om mijn persoonlijkheid, en niet geliefd om mijn geld. Dat laatste vind ik heel erg, ik heb namelijk het gevoel dat de meeste mensen mij alleen mogen om het bedrag dat er op mijn bankrekening staat. Of op mijn vaders bankrekening, en tot mijn beschikking, staat. Mijn vader is namelijk een echte workaholic. Hij werkt dus erg veel en vaak, hierdoor is hij er bijna nooit voor mij. Op mijn moeder kon ik ook niet rekenen, die heeft ons namelijk verlaten toen ik bijna een jaar was. Ze kon het moederschap niet aan, en wilde weer vrij zijn. Dat ze daardoor het leven van twee andere personen compleet verpestte deed er niet toe, wij – met name mijn vader- zouden er wel overheen komen. We hadden haar niet nodig, vond zij. En ze heeft gelijk gekregen, ik ben er inderdaad overheen gekomen. En ik heb niet van mening dat mijn leven met haar erbij beter was geweest. Mijn vader is namelijk zo veel gaan werken om zijn verdriet te vergeten, en door dit vele werken is hij rijk geworden. Nu kan ik me niet meer voorstellen dat we ooit minder geld hadden, maar het is wel zo. Er is een tijd geweest waarin we wel boven modaal leefden, maar nu zijn we nog een stapje hoger gekomen. Op het moment is dit wel mijn minste zorg, maar het is wel iets waar ik vroeger veel mee bezig was.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten